Zintegrowana realizacja projektów (IPD) zyskuje na popularności w budownictwie, obiecując efektywność współpracy. Jednak choć niektóre projekty IPD dają wyjątkowe rezultaty, inne kończą się niepowodzeniem. Kluczem nie jest sam proces, ale ludzie w niego zaangażowani.
Co to jest zintegrowana realizacja projektu?
IPD to nie tylko współpraca; Jest to zasadnicza zmiana w strukturze projektów. Tradycyjnie budowa wiąże się z odrębnymi kontraktami, w których każda ze stron (klient, architekt, wykonawca) działa w silosach, często kierując się sprzecznymi motywacjami. IPD to zmienia.
Podstawową ideą jest to, że wszystkie strony – od klienta po podwykonawców – podpisują jedną, zintegrowaną umowę. Umowa ta zobowiązuje ich do podziału ryzyka i korzyści. Zamiast konfrontacji, IPD zachęca do współpracy, przejrzystości i wspólnego rozwiązywania problemów.
Aby to osiągnąć, większość projektów IPD wykorzystuje zasady Lean, zwłaszcza ten ostatni system planowania. Oznacza to podzielenie pracy na mniejsze, wykonalne zadania, aktywne zaangażowanie zespołu w planowanie i ciągłe doskonalenie procesów w celu eliminacji marnotrawstwa.
Czynnik ludzki: dlaczego projekty IPD kończą się sukcesem lub porażką
Najważniejszym wskaźnikiem sukcesu IPD nie jest umowa, oprogramowanie czy metodologia Lean. Taki jest profil emocjonalny i behawioralny zespołu. W duże projekty budowlane (ponad 500 osób) często angażują się ludzie o różnym stopniu dojrzałości emocjonalnej, umiejętności współpracy i chęci dzielenia się ryzykiem.
- Dojrzałość emocjonalna: Niezbędni są ludzie, którzy potrafią konstruktywnie rozwiązywać konflikty, otwarcie się komunikować i brać odpowiedzialność za swój wkład.
- Umiejętności współpracy: IPD wymaga aktywnego słuchania, empatii i chęci do kompromisu.
- Wspólna tolerancja na ryzyko: Zintegrowane porozumienie oznacza, że wszyscy dzielą się zarówno sukcesami, jak i* porażkami. Ci, którzy nie chcą zaakceptować tego ryzyka, podważą ten proces.
Dlaczego IPD zawodzi: częste błędy
Kilka czynników może wykoleić projekt IPD:
- Brak poparcia: Jeśli kluczowi interesariusze (klienci, podwykonawcy) nie będą naprawdę zaangażowani w model współpracy, proces szybko się załamie.
- Słaba komunikacja: Przejrzystość jest kluczowa. Jeśli informacje są ukrywane lub zniekształcane, zaufanie zostaje zniszczone.
- Ego i gry o władzę: Ludzie, którzy nie chcą zrzec się kontroli lub podzielić się zasługami, sabotują zespół.
- Nieodpowiednie przeszkolenie: IPD wymaga zmiany myślenia. Bez odpowiedniego szkolenia uczestnicy mogą powrócić do tradycyjnych wzorców konfrontacyjnych.
Podsumowanie
IPD ma ogromny potencjał, ale nie jest to magiczna pigułka. Sukces tych projektów zależy od ludzi, którzy w nich uczestniczą. Tworzenie kultury zaufania, przejrzystości i wspólnej odpowiedzialności jest ważniejsze niż jakakolwiek umowa czy metodologia. Bez odpowiednich czynników ludzkich nawet najlepiej zaprojektowany projekt IPD prawdopodobnie zakończy się niepowodzeniem.
IPD to nie tylko metoda realizacji projektu; To eksperyment behawioralny. I jak w przypadku każdego eksperymentu, jego wyniki zależą od uczestników.
